NemliDuvar

The child is grown, the dream is gone..

Sunday, October 22, 2006

Son

Siyah, mavi gökyüzünü kaplıyor!
Kötülük, iyiliği yeniyor!
Acımasızlık, kol geziyor sokaklarda!
Ölüm çağırıyor insanları!
Yaşam ezik kalıyor...
Hayat yokuşa sürükleniyor.
Şeytan orağını savuruyor.
Kan, nehirleri kirletiyor.
Işıklar sönüyor.
İnsanlık ölümü bekliyor!

Fazlasıyla Sahiplenmiş

Ruhunun özgürlüğü hissettiği bir rüyada,
Seni bekliyor olacağım.
Kalbinin kirini atıp seni içime alacağım.
Bedenimin ateşini hissettiğinde
Sende benim gibi yok olacaksın!
Hayata geri dönmek isteyeceksin!
Ama kalbin izin vermeyecek!
Göreceksin gerçekleri.

Damarlarını kesip kanını akıtmayı düşüneceksin!
Ama en keskin bıçak bile seni kesemeyecek!
Güçlü bir çığlık atıp uyanmak isteyeceksin!
Ama uyandığında yine yanımda olacaksın!
Sonunun ne olduğunu düşünemeyeceksin!
Ve seninde aklına gelecek geride bıraktıkların!
Ama geri dönemeyeceksin!

Gidişin

Alışıyorum artık sensizliğe.
Alışıyorum her gün tükenmeye.
Unutuyorum anıları.
Tüm yaşananları...

Kalbin neden acı veriyo bana?
Kalbim neden kanıyor?
Gözlerim neden hâlâ ıslak?
Neden hayat bu kadar zor bana?

Senden sonra...

Mektup

Artık kapıyorum gözlerimi hayata!
Derin bir uykuya dalıyorum.
Siliyorum hafızamdan geçmişi ve geleceği.
Hayata dair herşeyi!

Korkularım geliyor aklıma.
Hiç olmasını istemediğim şeyler....

Üzülüyorum!
Ama mutluyum!

Kalbimden bir parça düşüyor.
Tutamıyorum!
Tıpkı yaşamımda düşen diğer parçalar gibi.

***

Hayallerim beni engelliyor.
Hayal kırıklıklarım acımı dağlıyor.
Ağır ağır bedenim uyuşuyor.
Kalbim vücudumu parçalarcasına atıyor.
Beynim ölümü bekliyor!

Çaresizlik içinde yatıyorum.
Ve sonra;
Gözümden bir damla yaş düşüyor.

Bu ben miyim?

Yaşadıklarıma üzülüyorum.
Ölümü hissetmeye başlıyorum.

Artık dayanacak gücüm kalmadı!
Teslim oluyorum sana!
Ruhum özgürlüğü bulma yolunda!

Şimdi yaşam denilen bu zor kavramın,
Bitişini görüyorum.
Biraz acı veriyor.
Birazda hüzün.

Dedim ya,
Mutluyum!

Yaşamımdan geriye kalan,
Birkaç damla gözyaşı!

Çaresiz

Karanlıktayım yine.
Beynimin içinde.
Işığı göremiyorum.
Söyleniyorum kendime.
***
Boğuluyorum yine.
Sessizliğin içinde.
Soruyorum kendime.
Mutluluk nerede?
***
Nefesim tükeniyor,
Bedenim titriyor.
Her şey benim gibi
Kendine çekiliyor...